ماجرای مرده ای که با درخواست امام حسین (ع) زنده شد - مجله سلو بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، یحیی بن امّ طویل[1] که از چهره های برجسته مکتب تشیّع بوده و سالیان زیادی از عمر خود را نزد حضرت سیّدالشهدا و امام زین العابدین(ع) گذرانده است نقل می نماید که روزی خدمت حضرت سیّدالشهدا(ع) مشرّف شدم و با حضرت در خصوص مسائل دینی تبادل نظر می کردم، ناگهان جوانی که در حال گریه و ناله بود به منزل حضرت آمد، به ایشان سلام کرد و گفت: مولای من! لحظاتی پیش مادرم از جهان رفت و من با مسئله ای روبرو شده ام. حضرت فرمود: مشکلت را بازگو کن. او گفت: مادرم ثروت فراوانی داشت و اجازه تصرّف در مال را به من نمی داد؛ و می گفت تا خودم چگونگی تصرف مالم را به تو بیان نکرده ام، حق نداری از آن استفاده نمایی و تا آخر عمر در این مورد صحبتی نکرد و هم اکنون دارفانی را وداع گفت. حال نمی دانم چگونه از این مال استفاده کنم.

حضرت رو به من و آن جوان کرد و فرمود: با هم به منزل این جوانِ مصیبت زده برویم. به همراه حضرت وارد منزل آن جوان شدیم، جنازه این مادر در وسط اتاق بود و پارچه ای بر روی آن کشیده شده بود. حضرت در گوشه ای به پروردگار عرض کرد: خدایا! این زن را لحظاتی زنده کن تا مشکل فرزند خود را حل نماید. ناگهان دیدم آن زن پارچه را از روی جسد خود برداشت و بر روی زمین نشست. ذکر شهادتین را بر زبان جاری کرد و بار دیگر به وحدانیت پروردگار و رسالت رسول خاتم(ص) اقرار نمود؛ سپس به اطراف خود نگاه کرد و متوجّه شد حضرت سیّدالشهدا(ع) در گوشه ای ایستاده است. به حضرت عرض کرد: مولای من! چرا وارد اتاق نمی شوید! امام وارد اتاق شده و در گوشه ای نشستند و فرمودند: برای اموالت وصیّت کن، زیرا باید به زودی به سرای باقی بازگردی.

آن زن خطاب به حضرت عرض کرد: مولای من! یک سوّم از اموالم را به شما می بخشم؛ زیرا می دانم شما برای مصارف شخصی خود استفاده نمی کنید، بلکه این اموال را برای پیشبرد اهداف اسلامی مصرف می کنید. از آن جایی که فرزند دیگری ندارم، باقی اموال را به پسرم می دهم؛ امّا برای استفاده از آن شرطی دارم. اگر فرزندم به شما علاقه مند است و مکتب شما را می پذیرد، می تواند از اموالم استفاده کند؛ امّا اگر با شما مخالفت کند، راضی نیستم در اموالم تصرف کند.

آن زن در ادامه به حضرت گفت: درخواستی از شما دارم. حضرت فرمود: چه درخواستی داری؟ آن زن عرضه داشت: بعد از مرگم، شما مرا به خاک سپرده و بر جنازه ام نماز بخوانید. بعد از این گفت وگو آن زن به سرای باقی شتافت و حضرت به وصایای این زن عمل نمود.[2]

پی نوشت:

[1]. یحیی بن امّ الطویل یکی از یاران پرشور و از نزدیکان خاص امام سجاد(ع) بود. او در کوفه و در عصر حکومت حجاج با صدای بلند در میان مردم می گفت: هرکس علی را سبّ کند، لعنت خدا بر او باد. ما از مروان و معبودهایی که غیر از خدا گرفته اند، بیزاریم. حجاج به خاطر این اعتراضات و سخنان پرشور او را به شهادت رساند. (تنقیح المقال:3، 312؛ معجم رجال الحدیث:20، 35)

[2]. چهره درخشان حسین بن علی8: 12-13؛ کرامات حسینیه و عبّاسیه8: 40-41.

منبع: کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) نوشته استاد حسین انصاریان

پریها: مجله گردشگری، خبری، موفقیت، آشپزی و سرگرمی میباشد.